بررسی ویژگی‌های جمعیت‌شناختی 1217 مورد اقدام به خودکشی در استان سمنان

  سابقه و هدف: خودکشی یکی از مشکلات مهم اجتماعی و بهداشت روانی بسیاری از کشورها به حساب می‌آید و منابع قابل توجهی را در مجموعه مراقبت‌های بهداشتی به خود اختصاص داده است. هدف از این مطالعه بررسی ویژگی‌های جمعیت‌شناختی بیش از هزار مورد اقدام به خودکشی در استان سمنان می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، اطلاعات کلیه موارد اقدام به خودکشی ارجاع داده شده به بیمارستان‌های دولتی و پزشکی قانونی استان سمنان در سال 88-1387 با استفاده از فرم‌های آماری خودکشی و بر اساس اطلاعات دموگرافیک و عوامل مرتبط با خودکشی (روش‌های خودکشی، بیماری‌های جسمی و روانی زمینه‌ای) مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: از 1217 مورد اقدام به خودکشی، 768 مورد (1/63%) مونث و مابقی مذکر و با میانگین سنی± انحراف معیار، 48/8±63/24 بوده است. 599 مورد (%22/49) مجرد و مابقی متاهل بوده‌اند. غالب افراد مذکر، مجرد (%8/60) و غالب افراد مونث، متاهل (%12/56) بوده‌اند (001/0p<). شایع‌ترین روش‌های اقدام به خودکشی، مسمومیت دارویی (%98/83) و مسمومیت با سم و مواد مخدر (%15/7) بوده است. در مجموع %6/1 از موارد اقدام به خودکشی منجر به مرگ شده که به صورت معنی‌داری در مردان بیش‌تر از زنان بوده است (001/0p<).  نتیجه‌گیری: با توجه به شایع‌ترین شیوه اقدام به خودکشی، باید ترتیبی اتخاذ شود که داروها فقط بر اساس نسخه ارائه شود و از تجویز بیش از حد داروها نیز خودداری گردد. تلاش در راستای شناسایی دقیق‌تر گروه‌های در معرض خطر، فراهم آوردن شرایط تحصیل، برنامه‌ریزی برای اشتغال‌زایی و کاهش مشکلات اقتصادی در گروه سنی جوان توصیه می‌شود